Yes, I am Changing...

*YES, I AM CHANGING*!

*Days slip into weeks, weeks turn into months and months transform into years. Calendars are changing and so am I.*

Yes, I  am changing. *After loving my parents, my siblings, my spouse, my children, my friends, I have started loving myself.*

Yes, I  am changing. *I just realised that I am not “ Atlas ” and the world does not rest on my shoulders.*

Yes, I  am changing. *I now stopped bargaining with poor vegetables and fruits vendors. After all, a few rupees more is not going to burn a hole in my pocket but it might help the poor fellow save for his daughter’s school fees.*

Yes, I  am changing. *I stopped telling the elderly that they have already narrated that story many times. After  all, the story makes them walk down the memory lane and relive the past.*

Yes, I  am changing. *I have learnt not to correct  people even when I know they are wrong. After all, the onus of making everyone perfect is not on me. Peace is more precious than perfection.*

Yes, I  am changing.  *I give compliments freely and generously. After all its  a mood enhancer not only for the recipient, but also for me*.

Yes, I  am changing. *I have learnt not to bother about a crease on my shirt or a spot on my skirt. After all, personality speaks louder than appearances*.

Yes, I  am changing. *I walk  away from people who don't value me. After all, they might not know my worth, but I do*.

Yes, I  am changing. *I remain cool when someone plays dirty politics to outrun me in the rat race.After all, I am not a rat and neither am I in any race*.

Yes, I  am changing. *I am learning not to be embarrassed by my emotions. After all, it's my emotions that make me human.*

Yes, I  am changing. *I have learnt that its better to drop the ego than to break a relationship. After all, my ego will keep me aloof whereas with relationships I will never be alone*.

Yes, I  am changing. *I demand  for whatever  is due to me. After all, accepting injustice is almost as bad as doing injustice*.

Yes, I  am changing. *I've learnt to live each day as if it were the last. After all, it might be the last* .

Yes, I  am changing. *I am doing what makes me happy. After all, I am responsible for my happiness, and I owe it to me.*

Birth Day Remembrance of Dr. APJ Abdul Kalam

Avul Pakir Jainulabdeen Abdul Kalam (born 15 October 1931 in Rameshwaram, Madras Presidency, British India), usually referred to as Dr. A. P. J. Abdul Kalam ,
was the 11th President of India, serving from 2002 to 2007. During his term as President, he was popularly known as the People’s President.

Before his term as India’s president, he worked as an aeronautical engineer with DRDO and ISRO. He is popularly known as the Missile Man of India for his work on development of ballistic missile and space rocket technology. In India he is highly respected as a scientist and as an engineer.

Honours: The Government of India has honoured him with the nation’s highest civilian honours: the Padma Bhushan in 1981; Padma Vibhushan in 1990; and the Bharat Ratna in 1997 for his work with ISRO and DRDO and his role as a scientific advisor to the Indian government.

Kalam is the third President of India to have been honoured with a Bharat Ratna before being elected to the highest office, the other two being Sarvepalli Radhakrishnan and Zakir Hussain. He is also the first scientist and first bachelor to occupy Rashtrapati Bhavan.

He had vision to see Bharat as developed nation by 2020. He strived to create an enlightened society to transform the religion into spiritual force. He believed Value Based Education and imbibing the essence of love and empathy only can create the bonding between humans. 

*”If God with us who can be against us”* is the biblical mantra which he gave it me to spread to all spiritual seekers to make self believe that God or Supreme is within ourself and we need to honour and respect the self and others as human and living creatures.

*Let us contribute to accomplish the mission of Kalam by contributing our bit towards development of our nation and by creating an enlightened society.*

🙏🌷🙏

Valvin Unmaigal..

வாழ்வின் உண்மைகள்....

ஆறுதலே கூற முடியாத சில கஷ்டங்களுக்கு
நிச்சயமாக அழுகை ஒரு மருந்தாக இருக்கும்....

நாளை என்பதே நமக்கு உறுதியில்லை...
நாளும் அது புரிவதில்லை

பணக்காரனா பல கவலைகளோட வாழ்றத விட பைத்தியகாரனா எதோ ஒரு நினைவோட வாழ்ந்துட்டு போய்டலாம்.

இரண்டு வயது ஆவதற்குள் நாம் பேச கற்றுக்கொள்கிறோம்... ஆனால் எத்தனை வயது ஆனாலும், “எப்படி பேச வேண்டும்” என்பதை நாம் கற்றுக்கொள்வதில்லை...!

நாம் சந்திக்கும் ஒவ்வொரு நபர்களும் வெவ்வேறு விதமான போராட்டக் களத்திலே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள் ...

நரகம் என்னவோ இந்த வாழ்க்கையை விட வலித்து விட போவது இல்லை என்றே தோன்றுகிறது ....

நம்மில் பெரும்பாலானோர், சுய ஆர்வம் கொண்டு நீந்த கற்றுக் கொண்டதை விட ..., இன்னொருவர் தள்ளி விட்டதன் மூலம் நீந்த கற்றுக் கொண்டவர்களே அதிகம் ....

வாழும் நாட்களில் சந்தோஷத்தையும், மனஅமைதியையும் தேடுங்கள் ... மனிதனுடைய வாழ்நாள் தேவைகள், ஒரு போதும் தீர்ந்துவிடப்போவதில்லை

இனி எதற்கும் "ஏன்" என கேள்வி கேக்காதே என்று சொன்னால் .... அதற்கும் ... "ஏன்" என்று தான் கேட்பாள் இந்த பெண் .

அன்பை வெளிப்படுத்த தயக்கம் இருப்பது போலவே ... இந்த கோபத்தை வெளிப்படுத்தவும் இருந்து விட்டால் எத்தனை நன்றாக இருந்துவிடும்?

சில பிள்ளைகளுக்கு 25 ஆண்டுகள் தகப்பனின் வருமானத்தில் தான் வாழ்ந்தோம் என்பது மறந்து போகிறது ... 15 ஆண்டுகள் நம் வருமானத்தில் வாழ்கிறார்கள் என்பது மட்டும் நன்றாக நினைவிலிருக்கிறது.

கெட்ட உள்நோக்கத்துடன் கூறப்படும் உண்மை, ஆயிரம் பொய்களைவிட மோசமானது!

வேலை இல்லாதவனின் பகலும், நோயாளியின் இரவும் மிக நீளமானவை.

வாழ்க்கை மிகச் சிறியது என்பதால்... அன்பை அதிகமாகவும், கோபங்களைக் கஞ்சத்தனமாகவும், மன்னித்தல்களை விரைவாகவும் வெளிப்படுத்த கற்றுக் கொள்ளுங்கள்...

மனக்காயங்களுக்கான மருந்தை கண்டுபிடித்தால் ... அவன் தான் உலகின் பெரிய பணக்காரன் ஆவான் ...

எத்தனை காலம் கடந்தால் என்ன.... சில நினைவுகளுக்கு நரை விழுவதே இல்லை.....

இழப்பதற்கு மட்டும் வருந்த வேண்டுமெனில், வாழ் நாட்கள் போதாது .... ஏனெனில் ... இந்த வாழ்க்கையில் இழப்புகள் தான் ஏராளம் ...

பூனையை விட சிங்கம் வலிமையானது என்று
எலிகள் ஒரு போதும் ஒத்துக் கொள்ளாது.

தவறான வழியில் வெல்பவனை வாழ்த்தியும், நேர்மையான வழியில் சென்று தோற்பவனை தாழ்த்தியும் பேசும் சமுதாயம்தான்
குற்றங்களுக்கு காரணம்!

# சிரித்துக்_கொண்டே
# உன்னோடிருந்து
# உனை_சீரழிக்கும்
# துரோகியை_விட ...
# முறைத்துக்_கொண்டே -
# உன்
# முன்னிருக்கும்
# எதிரி_மேலானவன் !.....

அவ்வளவு எளிதாக யாரிடமும் இருந்து பிரிந்து விட இயலவில்லை....
பிரிவு என்ற பெயரில் கொஞ்சம் ஒதுங்கி மட்டுமே இருக்க முடிகிறது

உனக்காக... தன் மீதான நியாயமான வாதத்தைக் கூட நிறுத்திக் கொள்ளும் பெண் கிடைத்தால் ஒருபோதும் இழந்து விடாதே..

அலைகளில் கால்களை நனைக்கும் சுகம்,
கப்பலில் கடல் நடுவில் பயணப்படும்போது
கிடைப்பதில்லை...
பேரின்பம் வேண்டாம்... சிறுசிறு சந்தோஷங்கள் போதும் வாழ்வை அனுபவிக்க.........

நூறு பேரின் வாயை மூட முயற்சிப்பதை விட நம் காதுகளை மூடிக்கொள்வது சிறந்தது......

வாழ்க்கையில் கஷ்டங்களும், கவலைகளும் நமக்கு மட்டும் தான் அதிகமா வருதுன்னு நினைக்கிறவங்க அனைவருமே மிகப்பெரிய முட்டாள்கள்..

# புன்னகை பிரச்சினைகள் "வருவதை தள்ளி போடும்..!!
# மெளனம் "பிரச்சினைகளே வராமல் தடுக்கும்..!
# எல்லா "பிரச்சினைகளுக்
கும் இந்த வாய் காரணம்..!!!

அறிவாளியை விலை கொடுத்து வாங்கி விடலாம்.
உணர்ச்சி உள்ள மனிதனையும்,,அன்பான மனிதர்களையும் விலை கொடுத்து வாங்க
முடியாது.....

வாழ்வோடு போராடிச் சாவதிலும்...
சாவோடு போராடி வாழ்வதிலுமே...
வாழ்க்கை முடிந்துவிடுகிறது...!!

✍ வாழ்வின் உண்மைகள்...
அழகான வரிகள்....

வாழ்க்கை என்பது நீ சாகும் வரை அல்ல.. மற்றவர்களின் மனதில் நீ வாழும் வரை..

நாம் தேவையில்லை என்று சிலர் நம்மை நினைக்க துவங்கும் முன் விலகி நிற்க கற்றுகொள்வது சிறந்தது.

ஆசை படுவதை மறந்து விடு.. ஆனால் ஆசைப்பட்டதை மறந்து விடாதே..!

மன நிறைவு என்பது இயற்கையாக நம்மிடம் உள்ள செல்வம்.. ஆடம்பரம் என்பது நாம் தேடி கொள்ளும் வறுமை..

சில நேரங்களில் தனிமை கடினம்.. சில நேரங்களில் தனிமை தான் இனிமையான தருணம்!..

மரணத்தை பற்றி கவலை படாதே.. நீ இருக்கும்வரை அது வரப்போவதில்லை.. அது வரும்போது நீ இருக்கபோவதில்லை..

புரியாததை புரிந்து கொள்ளுங்கள்.. புரிந்ததை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்.. வெற்றி நிச்சயம்!

வாழ்க்கை உன்னை எதிர்பாராத இடங்களுக்கு கூட்டிக்கொண்டு செல்லும்.. அன்புதான் உன்னை வீட்டுக்கு அழைத்து வரும்!

அறிவுரை தேவைப் படும் போதுதான் ஆணவம் கண்ணை மறைக்கும்..!

நீ சிரித்து பார்.. உன் முகம் உனக்கு பிடிக்கும்..!
மற்றவர்களை சிரிக்க வைத்து பார்.. உன் முகம் எல்லோருக்கும் பிடிக்கும்..!

நீ நேசிக்கும் இதயத்தில் பல ஆண்டு காலம் வாழ்வதை விட உன்னை நேசிக்கும் இதயத்தில் சில நொடிகள் வாழ்ந்து பார் இதயத்தில் சுகம் தெரியும்

வளர்ந்த பின் வளைவது பெருமை.. வளைந்தே இருப்பது சிறுமை..

விரும்புவதால் கருவறையில் மீண்டும் ஒருமுறை இடம் கிடைப்பதில்லை
வெறுப்பதால் கல்லறையும் நம்மை விட்டுவிட போவதில்லை இருக்கும்வரை மகிழ்சியாக இருப்பபோம்..

You can be GOD to some one.

Cup of Tea…!!!

Welcome cup of Tea...

( a touching true story...)

A group of 15 soldiers led by a Major were on their way to the post in Himalayas where they would be deployed for the next 3 months.

The batch who would be relieved waited anxiously.

It was cold winter & intermittent snowfall made the treacherous climb more difficult.

If someone could offer a cup of tea. .

the Major thought, knowing it was a futile wish..

They continued for an hour before they came across a dilapidated structure, which looked like a tea shop but locked. It was late in the night.

"No tea boys, bad luck", said the Major. But he suggested all take some rest there as they have been walking for 3 hours.

"Sir, this is a tea shop and we can make tea... We will have to break the lock", suggested one soldier.

The officer was in great dilemma to the unethical suggestion but the thought of a steaming cup of tea for the tired solders made him to give the permission.

They were in luck, the place had everything needed to make tea and also packets of biscuits.

The solders had tea & biscuits and were ready for the remaining journey.

The major thought, they had broken open lock and had tea & biscuits without the permission of the owner. They're not a band of thieves but disciplined soldiers.

He took out a Rs1000/- note from his wallet, placed it on the counter, pressed under sugar container, so that the owner can see.

The officer was now relieved of his guilt.

He ordered to put the shutter down and proceed.

Three months passed, they continued to do gallantly in their works and were lucky not to loose anyone from the group in the intense insurgency situation.

It was time for another team to replace them.

Soon they were on their way back and stopped at the same tea shop which was open and owner was present in the shop.

The owner an old man with meager resources was very happy to greet 15 customers.

All of them had tea and biscuits.

They talked to the old man about his life and experience specially selling tea at such a remote place.

The old man had many stories to tell, replete with his faith in God.

"Oh, Baba, if God is there, why should He keep you in such poverty ?", commented one of them.

"Do not say like that Sahib ! God actually is there, I got a proof.

3 months ago."

"I was going through very tough times because my only son had been severely beaten by terrorist who wanted some information from him which he did not have.

I had closed my shop to take my son to hospital. Some medicines were to be purchased and I had no money.

No one would give

me loan for fear of the terrorists.

There was no hope, Sahib".

"And that day Sahib, I prayed to God for help. And Sahib, God walked into my shop that day."

"When I returned to my shop, I found lock broken,

I felt I was finished,

I lost whatever little I had.

But

then I saw that God had left Rs 1000/= under the sugar pot.

I can't tell you Sahib what that money was worth that day.

God exists Sahib. He does."

The faith in his eyes were unflinching.

Fifteen pairs of eyes met the eyes of the officer and read the order in his eyes clear and unambiguous, "Keep quiet".

The officer got up and paid the bill.

He hugged the old man and said, "Yes Baba, I know God does exist.

And yes,

the tea was wonderful."

The 15 pairs of eyes did not miss to notice the moisture building up in the eyes of their officer, a rare sight.

The truth is

"YOU" can be GOD to anyone.

(shared by a soldier ...a true story in Kupwara Sector- J&K)

பசி

பசி :

ஒரு நாட்டில் ஒரு இளவரசன் இருந்தான். அவன் சிறந்த போர் வீரன். அவனுடைய வாள் வீச்சிற்கு அந்த நாடே ஈடு கொடுக்க முடியாது. அந்த அளவிற்குச் சிறந்த வீரன்.

அவன் ஒருமுறை அரண்மனையில் வாள் வீசி பயிற்சி செய்துக் கொண்டிருக்கையில், ஒரு எலி குறுக்கே ஓடியது. உடனே அதன் மீது வாளை வீசினான். அந்த எலி லாவகமாக தப்பித்துச் சென்றது. பிறகு மீண்டும் அதனைத் துரத்தி வாளை வீசினான், மீண்டும் தப்பித்து வளைக்குள் புகுந்துகொண்டது. உடனே மனம் உடைந்து போனான்.

அப்போது வந்த அரசர் "ஏன் சோகமாக இருக்கிறாய்?" என கேட்க "இந்த நாடே எனது வாள் வீசும் திறமைக்கு ஈடு கொடுக்க முடியாது போது, இந்த சாதாரண எலியை என்னால் கொல்ல முடியவில்லையே!" என விவரித்தான் இளவரசன்.

மன்னர் சிரித்துவிட்டு "எலியைக் கொள்ள வாள் பயிற்சி எதற்கு? அரண்மனைப் பூனையைக் கொண்டு வந்தாலே போதுமே!" என்றார்.உடனே அரண்மனை பூனை வரவழைக்கப்பட்டது.

அந்தப் பூனையும் எலியை வேட்டையாட முயன்றது. ஆனாலும் அந்த எலி எளிதாக அதனிடம் இருந்து தப்பித்து, தப்பித்துச் சென்றது. மீண்டும் இளவரசருடன் அரசரும் சோகமானார். அப்போது மந்திரி வந்தார். "என்ன அரசே..நீங்களும் இளவரசரும் சோகமாக இருக்கிறீர்கள்?" என்றார்.

அதற்கு அரசர் நடந்ததை கூறினார். "நம் நாட்டு பூனைகள் எதற்கு லாயக்கு...? ஜப்பான், பாரசீகம் போன்ற நாடுகளில் உள்ள பூனைகள் புலி உயரம் உள்ளன. எனவே அங்கிருந்து வரவழைப்போம்" என்றார் மந்திரி. அதேபோல் அவ் நாடுகளில் இருந்து பூனைகள் வரவழைக்கப்பட்டன.

ஆனால் அவற்றிடமிருந்தும் அந்த எலி சாமர்த்தியமாகத் தப்பித்துச் சென்று வளைக்குள் புகுந்தது. எலிக்கு இவ்வளவு திறமையா! என அனைவரும் வியந்து கொண்டிருக்கையில், அங்கே இருந்த அரண்மனைக் காவலன் "இளவரசே! இந்த எலிக்குப் போய் ஜப்பான், பாரசீகப் பூனையெல்லாம் எதுக்கு? எங்க வீட்டுப் பூனையே போதும்" என்றான். மன்னருக்கு நப்பிக்கை ஏற்படவில்லை. "என்ன.. அரண்மனையில் வளர்ந்து வரும் பூனையால் முடியாதது சாதாரண பூனையால் முடியுமா?" என்றார்.

உடனே இளவரசர் மறித்து "சரி...எடுத்து வா உனது பூனையை" என்றார். வீட்டிற்குச் சென்று தனது பூனையைக் கொண்டு வந்தான் காவலன். அந்தப் பூனை அந்த எலியை ஒரே தாவலில் "லபக்" என்று கவ்விச்சென்றது. இதனைப் பார்த்த இளவரசருக்குப் பெருத்த ஆச்சரியம். "என்ன இது அதியசம்!

ஜப்பான்,பாரசீக, அரண்மனையில் வளர்ந்த பூனைகளிடம் இல்லாத திறமை எப்படி இந்தச் சாதாரண பூனைக்கு ஏற்பட்டது? எப்படி சாத்தியம்? என்ன பயிற்சி கொடுத்துப் பூனையை வளர்க்கிறீர்கள்?" என்று வியந்தவாறே கேள்விகளை கேட்க தொடங்கினார்.

அதற்குக் காவலாளி "பெரிதாக என் பூனைக்குத் திறமையோ, பயிற்சிகளோ எதுவும் இல்லை இளவரசே... என் பூனைக்கு ரொம்பப் பசி அவ்வளவுதான்" என்றான்.

உடனே இளவரசருக்கு "சுரீர்" என்றது. அரண்மனைக்குள் பூனைகள் நன்கு தின்று கொழுத்திருப்பதால் அவற்றுக்கு பசி என்பதே என்னவெற்று தெரிய வாய்பில்லை, எனவே அவற்றால் எலியை எப்படி பிடிக்கமுடியும்?.

ஆக எந்த ஒரு வேலையையும் வெற்றிகரமாகச் செய்து முடிக்க வேண்டுமென்றாள், முதலில் அதனைப் பற்றிய பசி அல்லது தேவை இருக்க வேண்டும். அப்போதுதான் அந்தக் காரியத்தை கச்சிதமாக செய்து முடிக்க முடியும்.

Prof.U.R.Rao & Prof Yash Pal passes away..

Former ISRO Chairman, founding director of ISAC and father of Indian satellites, padma vibhusan Prof.U.R.Rao passed away today morning 3.30 am at his house in Bengaluru. This is definitely a loss to lndian scientific community and a great loss to the nation. He is the only Indian scientist to be displayed in the international Hall of fame for Astronomics. His contribution to ISRO from the first Indian satellite Aaryabatta to first Indian inter planetary mission Mangalyan is enormous. May his soul Rest In Peace.

Possitive Parnting

http://indianexpress.com/article/india/delhi-9-yr-old-cuts-arm-with-knife-in-youngest-case-of-mobile-dependence-4734244/

The doctor says the parents gave the mobile phone to the child at first to “save time”. “Both parents are working, the father a businessman and the mother a lecturer, and had very little time for the child. It was also found that when the child was an infant, he was given the mobile for entertainment. Slowly, it developed into a habit. He would have his meals only when he had a mobile. Either he would see YouTube or play games while having food,” says Dr Mehta.

When the counselling began, the boy initially sat absolutely silent, refusing to talk. “He opened up when we started talking about his relationships and the mobile phone. He said he preferred the mobile over outdoor games.”

The parents, who are being counselled separately, admitted that they too never pushed him to go out, telling themselves this would keep him from bad company.

They started realising something was wrong around a year ago when the boy started showing symptoms of withdrawal, anger and tension when the mobile phone was taken from him. “He had started having constant headaches, which were found to be due to failing eyesight. He was advised spectacles. To control further deterioration of his eyesight, parents were advised not to let the child use mobile phones and other screens like laptop and television.

However, by this time, his habit had transformed into mobile dependence. Any effort to remove the mobile invited irritable behaviour and temper tantrums. He would bang his head against the wall if his wishes were not complied with,” Dr Mehta says. “Finally, he tried cutting his forearm with the kitchen knife to have his way.”

According to the doctor, cases of mobile phone dependence are getting increasing attention, with its effects now seen to be equivalent to substance abuse.

“Anything is termed as dependence when it is in excess and when it starts affecting social and occupational life.

In case of substance dependence, the person knows that excessive consumption of the substance is affecting his social and occupational life but still he cannot control it. Just like in drug dependence, in this case, the child had signs of craving, social isolation, feelings of anger and tension when the mobile was not with him.

While ‘mobile phone dependence’ has still not made its way to the diagnostic manual, psychiatrists are now using this nomenclature,” says the doctor.

The boy is now being advised about “alternative ways of living”, the doctor says. “While he has been put on anti-depressants, the main treatment is changing his dependence. He is trying to meet new children. We are ensuring he has new hobbies. We are encouraging him to play table-tennis. He has started liking it. He is also going for music classes to relax his mind.”

Dr Mehta also emphasises the role of *“positive parenting”*. “The main focus of the treatment is positive parenting. We have told them to spend quality time with the child. We have asked them to have gadget-free time at home. And this should continue till he is 13. We have asked that they must have one meal a day together and go for walks together. That is key to his recovery.”

*Now adays offering mobile to children to keep them silent during feeding and during routine house hold work. and this became a habit for children to carve for it.* As a result children are getting addicted to the phone. They are becoming ill tempered restless. *Parents should spend time with children, to disassociate them.*